5 ay önce memleketleri Hatay’dan Mersin’e taşınan ve 4 çocuğuyla anlaşamayan Serhan ve Mevsim Kilili, depremden 10 gün önce Antakya’ya döndüler. Eski düzenlerini yerine getiremeden geçirdikleri beyin sarsıntısı nedeniyle evleri ağır hasar gören çift, şimdi bir yaşındaki en küçük çocukları ile bir çadırda kalıyor. 32 yaşındaki anne Kıyılı, çocuklarının çok başarılı olduğunu ve eğitim hayatında geride kalmalarını istemediğini belirterek, “Kendim için bir şey istemiyorum. Çocuklarımın iyi bir geleceği olsun istiyorum. , okusun, kendi ayakları üzerinde dursun. Özellikle 2 kızımın okumasını istiyorum. Artık yaşıtlarından geride kalacaklar, “Büyük oğlum hep takdir edildi, ben onu futbola yazdırdım, küçüğü çok iyi oynuyor. matematik. 1 yaşındaki kızım sevgiyle büyüsün diye Sevgi adını koyduk. Çadırda yaşam zordur. Çocuklarım için giysiye, kitaba, ek gıdaya ve içme suyuna ihtiyacım var.”
Anne ve babasını küçük yaşta kaybettiği için 19 yaşında evlendiğini söyleyen Mevsim Kilili, deprem gecesi ve sonrasında yaşadıklarını şöyle anlattı: “Bir yaşındaki kızım Sevgi, sabaha kadar uyumadı. depremin olduğu gece galiba onun sayesinde hayattayız hep ağladı saat 15:30 civarı ben de onunla yatmadım yatakta oturmuş oyun oynuyorduk eşim ve 3 çocuğum ben onları yere fırlattıkça yerde uyuyorlar 04.15 te ufak bir sarsıntı oldu çocuklar yatağa çarptı sandım deprem hiç aklıma gelmedi sarsıntı gitgide şiddetlendi kızımı kucağıma aldım denedim yatağı bir elimle tutmak için dolap yarım metre ilerde geldi karımı kaldırdım çocukları al dedim başım döndü 4 çocuğum var hangisini taşıyacağımı bilemedim biz kendimizi çok dışarı attık çok soğuktu elektrikler kesildi yağmur yağıyordu arabaya bindik 7 gün kaldık Daha sonra eşimin kuzenleri çadırı bulup getirmiş. Konuta giriyorum ve hızlıca bir şeyler alıp çıkıyorum. Düzgün bir şey yemiyorum, çoğunlukla çocuklar için İngiltere’ye yiyecek getirmeye çalışıyorum. Sağ olsunlar yardım gelmeye başladı, yemek verdiler. Eşim tamirciydi, çalıştığı dükkan yıkıldı, işsiz kaldı. Artık ne yapacağımı bilmiyorum.”
“ÇOCUKLARIMIN OKULU İÇİN DESTEĞE İHTİYACIM VAR”
Çocukların eve hiç girmek istemediğini belirten Sahilli, “Büyük oğlum 2 gün kustu, çok korktu. Eşimin çalıştığı Mersin’de dükkanı vardı, 5 ay önce gittik ama geçimimizi sağlayamadık. .Kira fiyatları çok yüksekti.Üç çocuğum okula gidiyordu.Şu an en büyük endişem okullarının ne olduğu.”Çocuklarım derslerinde çok başarılıydı, doğru yerlere gelebiliyorlar. Takviyeye ihtiyacımız var. En büyük oğlum futbol okuluna gidiyordu. 1 yaşındaki kızım kollarımda başkalarının peşinden koşuyordum, tek derdim kendi ayakları üzerinde durabilmeleri” dedi.
Başka bir şehre gidip yaşamanın zor olduğunu söyleyen Sahilli, “Daha uygun bir yaşam için gittik ama çok kötüydü. Önceki gün döndük. Çocuklarımın kendilerini geliştirmeleri için kitap istiyorum. Sevgi’nin mamaya ihtiyacı var. ve bez.İçme suyumuz yok 2 kutu kalınca ne yapacağımı bilmiyorum.Komşu bana un verdi tandırda ekmek pişiriyoruz.Kendim için bir şey istemiyorum.Çocuklarım var. Yeterli bir gelecek “Eğitim görmelerini istiyorum.
Görüntü dökümü: ————————- Mevsimler ile Röportaj Kıyılı-Çocuklardan detaylar-Aşktan detaylar-Genel detaylar-Çadırdan detaylar
– Hatay
